Musiałem swoje odczekać, by móc w miarę na chłodno ocenić to, co
wydarzyło się podczas piłkarskiego Euro. "Wydarzyło się", bo dla mnie
ten turniej już się skończył. Może to nienormalne, ale tak już mam i
już. Nie potrafię się angażować w coś co mnie nie jara. A
jara mnie Polska. Nie tylko w wymiarze piłkarskim.
Ale do meritum.
Odpadliśmy z turnieju po bardzo dobrym meczu z Portugalią, pewnie najlepszym w
naszym wykonaniu na tym Euro. Odpadliśmy pechowo po karnych. Wiem, że wielu płakało.
Nie dziwię się.
Może byłoby nam lżej na sercu, gdybyśmy ten mecz przegrali, najlepiej kilkoma bramkami i po beznadziejnej
grze? Było jednak odwrotnie i dlatego boli. Boli niemiłosiernie, bo napięcie podczas tego, i nie tylko tego meczu było gigantyczne.
Media oszalały. Nierzadko dosłownie. Najjaskrawszym przykładem tej swoistej eurogłupawki były relacje TVN24. Przepocony reporter latał z mikrofonem i pytał się ludzi o idiotyczne rzeczy. Irytowało również nachalne zaczepianie członków rodzin piłkarzy, sąsiadów, byłych nauczycieli i innych, którzy mieli z naszymi zawodnikami jakikolwiek związek. Żeby było mało, Tomasz Zimoch (mój niegdysiejszy idol m.in. za „Kończ pan, panie Turek) nie tyle „rozmieniał się na drobne”, co robił z siebie pajaca. Najzabawniejsze w tym wszystkim były jednak emitowane na żywo mimochodem okrzyki kibiców „Jebać TVN!”.
Kto zagrał najlepiej? Zdecydowanie Grzegorz Krychowiak. To dla mnie najlepszy defensywny pomocnik w Europie, a może i na świecie. Turniej życia rozegrał również Łukasz Piszczek. Oczywiście na wyżyny swych umiejętności wzniósł się cały nasz blok defensywny z Łukaszem Fabiańskim na czele, choć w dalszym ciągu uważam, że Wojciech Szczęsny zagrałby lepiej. Pomoc? O Krychowiaku już pisałem. Reszta - poprawnie. Bardzo dobrze zagrali "wahadłowi": Jakub Błaszczykowski i Kamil Grosiki. Choć muszę przyznać, że po „Grosiku" spodziewałem się czegoś więcej. No i napastnicy. Arek Milik i Robert Lewandowski strzelili po bramce, to fakt, ale umówmy się, to nie był ich turniej. Ne trafili z formą. Inaczej – bylibyśmy teraz w półfinale i szykowali się na Walię.
Na koniec refleksja. Wykładowca Uniwersytetu Szczecińskiego dr hab. Wojciech Krysztofiak ogłosił jakieś trzy tygodnie temu, że sukcesy biało-czerwonych „wzmocnią falę brunatnego nacjonalizmu” w Polsce. Wyższy poziom absurdu, prawda? Dostało mu się za to, i słusznie. Problem w tym, że to nie odosobniony przypadek z cyklu „wszędzie faszyzm”. Również w Kolbuszowej, w której mieszkam, jest jeden taki „doktor”. Są i inni. To oświecone lewactwo. Drażnią ich biało-czerwone flagi, drażnią emocje z tym związane. Cóż, żyjemy w wolnym kraju, mamy wolność słowa. Można więc i tak. Na szczęście są to postawy marginalne, wymierające i zupełnie już nie trendy. I to jest pozytywne.
Media oszalały. Nierzadko dosłownie. Najjaskrawszym przykładem tej swoistej eurogłupawki były relacje TVN24. Przepocony reporter latał z mikrofonem i pytał się ludzi o idiotyczne rzeczy. Irytowało również nachalne zaczepianie członków rodzin piłkarzy, sąsiadów, byłych nauczycieli i innych, którzy mieli z naszymi zawodnikami jakikolwiek związek. Żeby było mało, Tomasz Zimoch (mój niegdysiejszy idol m.in. za „Kończ pan, panie Turek) nie tyle „rozmieniał się na drobne”, co robił z siebie pajaca. Najzabawniejsze w tym wszystkim były jednak emitowane na żywo mimochodem okrzyki kibiców „Jebać TVN!”.
Kto zagrał najlepiej? Zdecydowanie Grzegorz Krychowiak. To dla mnie najlepszy defensywny pomocnik w Europie, a może i na świecie. Turniej życia rozegrał również Łukasz Piszczek. Oczywiście na wyżyny swych umiejętności wzniósł się cały nasz blok defensywny z Łukaszem Fabiańskim na czele, choć w dalszym ciągu uważam, że Wojciech Szczęsny zagrałby lepiej. Pomoc? O Krychowiaku już pisałem. Reszta - poprawnie. Bardzo dobrze zagrali "wahadłowi": Jakub Błaszczykowski i Kamil Grosiki. Choć muszę przyznać, że po „Grosiku" spodziewałem się czegoś więcej. No i napastnicy. Arek Milik i Robert Lewandowski strzelili po bramce, to fakt, ale umówmy się, to nie był ich turniej. Ne trafili z formą. Inaczej – bylibyśmy teraz w półfinale i szykowali się na Walię.
Na koniec refleksja. Wykładowca Uniwersytetu Szczecińskiego dr hab. Wojciech Krysztofiak ogłosił jakieś trzy tygodnie temu, że sukcesy biało-czerwonych „wzmocnią falę brunatnego nacjonalizmu” w Polsce. Wyższy poziom absurdu, prawda? Dostało mu się za to, i słusznie. Problem w tym, że to nie odosobniony przypadek z cyklu „wszędzie faszyzm”. Również w Kolbuszowej, w której mieszkam, jest jeden taki „doktor”. Są i inni. To oświecone lewactwo. Drażnią ich biało-czerwone flagi, drażnią emocje z tym związane. Cóż, żyjemy w wolnym kraju, mamy wolność słowa. Można więc i tak. Na szczęście są to postawy marginalne, wymierające i zupełnie już nie trendy. I to jest pozytywne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz